Mara Branković, kći despota Đurđa Brankovića, žena sultana Murata II i maćeha Mehmeda II, osvajača Carigrada 1453. godine, spada u najzanimljivije ličnosti balkanske istorije 15. veka. Pored toga što je učestvovala u diplomatskim pregovorima Turskog carstva i posredovala po nalogu Mehmeda II, učinila je mnogo za svoje sunarodnike, prvenstveno svojom darodavnom i ktitorskom aktivnošću. Naročito je brinula o svetogorskim manastirima, Hilandaru i Svetom Pavlu. Ova monografija Mihaila Popovića obuhvata različite kulture i narode, a život Mare Branković izlaže na osnovu velikog broja pisanih izvora, vizantijskih, srpskih, turskih i latinskih. Prvi put u našoj nauci sabrani su svi pisani izvori 15. veka, ali i nešto kasniji, u kojima se Mara pominje. Uz nova saznanja o Mari Branković, pregledno i dokumentovano predstavljena je i šira slika, kako njene porodice, tako i političke i kulturne istorije jugoistočne Evrope.
