Dosadašnji pesnički opus Vojislava Vukotića po obimu je sveden na pravu meru, imanentnu njegovom stvaralačkom biću, stvaralačkoj potrebi i nužnosti. Svedočanstvo toga je i zbirka pesama „Pitija i hrast“, u kome potvrđuje svoje dosadašnje poetičke vrline, eliptično i gusto pevanje, u kraćim i nešto salivenim pesmama, isceđenim iz uma i srca. Vukotić je i u ovoj knjizi, kao i u ranijim knjigama pesama, iskazao dvojstvo bića i njegova komplementarna svojstva. U njegovom pevanju nije teško primetiti upliv pravničkih saznanja, ali i klasičnog obrazovanja, na pesničko promišljanje života i sveta. Više puta nagrađivan za poeziju i član Mediteranske akademije Braća Miladinovci u Strugi, Vukotić je još jedanput dokazao svoju pesničku vrednost.
