Četvrto dopunjeno izdanje knjige pesama „Maternji jezik“ Nenada Grujičića. Ovaj pesnički prvenac prvi put je štampan 1978. godine u ediciji „Pegaz“ Književne omladine Srbije izazivajući neuobičajeno veliku pažnju kritike i publike širom prethodne Jugoslavije. Pogovor za četvrto dopunjeno izdanje napisao je mladi pesnik, kritičar i istoričar književnosti Rastko Lončar, koji pored ostalog kaže:
„Maternji jezik Nenada Grujičića stoji kao dokaz o zrelosti umetničke svesti srpske književnosti, kao poezija koja ima svest o jeziku, te o literarnoj prošlosti i empirijskoj stvarnosti i koja, u dodiru ova tri faktora sa specifičnom unutrašnjom energijom pesnika i kompleksnom emotivno-psihološkom strukturom njegovog lirskog dvojnika, predstavlja primer sazrelog, pesničkog glasa koji bez mucanja, lutanja i bilo kakvih nesigurnosti – a sa opčinjavajućom uverenošću u ono što peva – jasno slika izražajnu snagu jedne literature i jedne jedinke u njoj i preda njom. Zbog toga se valja vraćati ovoj knjizi. Makar i na svakih deset godina, makar i na četiri decenije, i čitati je iznova i (ponovo) otkrivati njene (nove) dimenzije, promenljive – vremenom uslovljene – i nepromenljive – vremenom neosporive. Maternji jezik nije poezija koja sazreva godinama, već poezija koja sazreva godine; Maternji jezik nije bio-bibliografska činjenica, već manifest savremene poezije. I poezije – uopšte."
