Kroz ovu knjigu autor je istraživao Šelingovu misao o mitologiji u okviru njegovog filozofskog učenja sa posebnim akcentom na njegovu ontološku osnovu. Glavna interpretativna (hipo)teza glasila je da je Šeling protumačio mit kao lik uma, odnosno kao nužnu fazu u istorijskom procesu ljudskog osvešćenja. Reč je o teogonijskom procesu koji ima pojmljiv i uman smisao, zbog čega je dostojan da bude predmet jedne filozofije mitologije. Prema Šelingovom shvatanju, ljudska svest ne može da se odupre ovom procesu čija serealnost ogleda u sukcesiji predstava u svesti naroda kojima vladaju božanske potencije.