Blog

ANDRIĆ I "PROSVETA"

Da li bi ijedna druga izdavačka kuća mogla da zamisli takav početak? Samo nekoliko nedelja posle osnivanja, krajem decembra 1944, dva meseca posle oslobođenja Beograda, u njene prostorije u Čika Ljubinoj 1 ušao je jedan od najpoznatijih jugoslovenskih pisaca međuratnog doba, koga je rat zatekao u diplomatskoj službi. Okupaciju je proveo pišući, u samozatočeništvu u jednom beogradskom stanu, a plod svoga rada, roman koji će proslaviti ne samo njega, nego i zemlju iz koje potiče, ponudio je baš toj izdavačkoj kući.

BRANISLAV NUŠIĆ U KNJIŽARI "GECA KON"

Jedan od najboljih srpskih knjižara i izdavača Geca Kon u svojoj knjižari u Knez Mihailovoj ulici br. 12 imao je poseban sto za pisce i pesnike - sve ljude od pera. Za tim stolom uvek su mogli da se odmore, popričaju, dobiju kafu, piće, ponekad meze, jer je Geca voleo da se njegovi autori osećaju u knjižari kao u svom domu. Mnogi od srpskih književnih besmrtnika, čije fotografije sada krase knjižaru, sedeli su često za tim stolom.

ANDRIĆEVE POTRESNE PRIČE O VELIKIM UMOVIMA

U dubokoj senci velikih romana i sjajnih pripovedaka ostali su eseji i kritike Ive Andrića. Pre tri godine “Prosveta” je objavila njegove tekstove o srpskim piscima, a sledećeg meseca kod istog izdavača pojaviće se i Andrićevi tekstovi o stranim piscima, u čast 125 godina od piščevog rođenja.

Kao i prethodno, i ovo delo, priredila je Zadužbina “Ive Andrića”, čiji upravnik Žaneta Đukić Perišić, za “Novosti”, kaže:

SOKOLI PRENELI OSTATKE GAVRILA PRINCIPA

Možda bi kao dopunu odličnog teksta o sokolskoj organizaciji, objavljenom u „Politici“ 9. aprila 2017. pod nazivom „Sokoli kao preteče olimpijaca“, trebalo objaviti i informaciju o tome da su sokoli posle Prvog svetskog rata preneli u otadžbinu ostatke Gavrila Principa i drugih atentatora, iz Češkog grada Terezina, u čijoj su tvrđavi-zatvoru oni okončali svoje mlade živote. Nedeljko Čabrinović umro je 20. januara 1916, Trifko Grabež 21. oktobra 1916. Najduže je zatvorske muke izdržao Gavrilo Princip koji je umro 28.

DVE DECENIJE BEZ SVETE LUKIĆA

Na današnji dan pre 20 godina umro je književnik Sveta Lukić. Lukić (Beograd, 18. oktobar 1931 - Beograd, 31. januar 1997) je bio književnik, estetičar, književni istoričar, filmski, radio i televizijski scenarista.

SVETOZAR MARKOVIĆ: KAKO JE STVORENA BIROKRATIJA U SRBIJI

Kada neko živi ukupno manje od tri decenije, a za kratkog života bude prepoznat kao jedan od najvećih umova tadašnje Srbije, kada tokom tog kratkog života snažno utiče na mišljenje svojih savremenika i na svekoliku javnost jedne (ma koliko male) zemlje, kada ostavi za sobom neizbrisivo delo, on samo može da se nazove jednom od najvećih ličnosti koje je Srbija imala.

70 GODINA ČASOPISA “KNJIŽEVNOST”

Časopis „Književnost“, najstariji beogradski književni časopis, ove godine obeležava 70 godina postojanja. Počev od januara 1946. godine, časopis je bio i ostao aktivan učesnik u književnom životu na ovim prostorima, utičući na književne tokove, dajući presek aktuelnosti u poeziji, prozi i esejistici u svetu i kod nas, istovremeno predstavljajući kritičku hroniku savremene književnosti. Jedan od osnovnih ciljeva ovog časopisa jeste otkrivanje novih imena darovitih stvaralaca, kao i proverenih pisaca (stvaralaca) u poeziji, prozi i kritici.

BOB DILAN I NOBELOVA NAGRADA

Za razliku od mnogih koji se ovih dana na FB naprasno pretvoriše u vatrene obožavaoce Boba DIlana, ja čoveka slušam dugo i umereno. Nisam ga slušao onako u prolazu, već sam i davao novac za njegovu muziku i posvećivao joj vreme. Inače, ne pričam ovo da bih ‘moralisao’ nego da bih dokazao da je poštovanje prema Dilanovom radu stvarno, pre nego što iznesem mišljenje u vezi sa nagradom koju je dobio.

DANILO KIŠ: GORKI TALOG ISKUSTVA

Danilo Kiš, jedan od najznačajnijih srpskih pisaca druge polovine 20. veka, rođen je na današnji dan, 22. februara 1935. godine. Kiš je bio jedna od najmarkantnijih ličnosti u književnim krugovima 60-ih i 70-ih godina prošlog veka i veoma plodan autor, kome je, kako su mnogi ocenili, Nobelova nagrada izmakla jedino zbog prerane smrti. U njegova najznačajnija dela ubrajaju se "Mansarda", "Bašta, pepeo", "Peščanik", "Grobnica za Borisa Davidoviča", "Enciklopedija mrtvih", "Čas anatomije", a mi vam predstavljamo odlomak iz knjige “Gorki talog iskustva”, koju je “Prosveta” objavila 2006.

BEZVREMENSKA SATIRA RADOJA DOMANOVIĆA

Radoje Domanović je najistaknutiji pisac satirične pripovetke u srpskoj književnosti epohe realizma. Rođen je na današnji dan, 16. februara 1873. godine u porodici seoskog učitelja u selu Ovsište kod Kragujevca. Kao profesor srpskog jezika i kljiževnosti radio je u gimnazijama u Vranju, Pirotu i Leskovcu, ali je zbog političkih uverenja često proganjan, premeštan i otpuštan sa posla. Političke prilike za vreme vladavine Aleksandra Obrenovića opredelile su Domanovića za političku i društvenu satiru i tu je on ostvario nekoliko izvrsnih satirično-alegorijskih pripovedaka.

You are here